Do roku 1991 była uznawana za regionalną reprezentację. Dopiero później, po uzyskaniu niepodległości, piłkarska reprezentacja Słowenii mogła uczestniczyć w największych międzynarodowych turniejach. Większość graczy słoweńskich wcześniej grywała dla zespołu Jugosławii. Na murawie Bežigrad Stadium rozegrali w sumie 27 spotkań międzynarodowych. W 2008 roku z małego, bo zaledwie 8 tysięcznego stadionu przenieśli się na nieco większe boisko o nazwie Ljudski vrt, który był główną murawą dla najlepszego w kraju klubu, NK Maribor. Mimo to na przestrzeni lat wykorzystywano przynajmniej 8 różnych stadionów w kilku różnych miastach.

W marcu 2016 i nieco wcześniej w historii gracze ubierali się w zielone stroje. Na samym początku istnienia zespołu, kolorami drużyny były: biel, kolor niebieski i czerwony. Były to lata 1992-94. Później federacja postawiła na zmianę na biel i zieleń. Historycznymi producentami były takie firmy jak: Kappa, Uhlsports, Adidas i Puma. Obecnie jest to Nike rodem ze Stanów Zjednoczonych, które podpisało kontrakt w 2007 roku.

Co ciekawe, słoweńscy fani jeszcze nie wybrali przydomku dla swojej drużyny narodowej i jest to jedyna drużyna, która takowego nie posiada. W przeszłości padały propozycję, by rodzimi dziennikarze wybrali jakiś dla Słowenii, lecz uznano, że powinien on powstać bardziej naturalnie i spontanicznie. Niektórzy zagraniczni dziennikarze określali zespół słoweński mianem „Smoków”, ale to nie spotkało się z przychylnością kibiców, ponieważ podobne określenia stosowano do drużyny bośniackiej.

Ich najlepsze dotychczas osiągnięcia to uzyskanie kwalifikacji i wyjazd na finały Mistrzostw Europy w 2000 roku i Mistrzostw Świata w latach 2002 i 2010. Pierwsze Mistrzostwa Świata zakończyli na 30 pozycji, natomiast drugie na 18. W Mistrzostwach Europy w 2000 roku byli notowani na 13 miejscu.

Najlepszym strzelcem jest Zlatko Zahovič, który zdobył 35 bramek w barwach narodowych, natomiast najwięcej spotkań rozegrał Boštjan Cesar ze 100 meczami na swoim koncie.