Polskie i ukraińskie stadiony były w 2012 roku świadkami kontynuacji dominacji hiszpańskiej reprezentacji nad innymi pretendentami do tytułu mistrza Europy. Zwycięstwa w latach 2008, 2010 oraz 2012 były niebywałym sukcesem drużyny i ofensywnego stylu gry, jaki dopracowała do doskonałości i prezentowała na wielkich piłkarskich turniejach. Mecze bez porażki między listopadem 2006 i czerwcem 2009, których liczba wyniosła 35, były zdecydowanym dowodem potęgi hiszpańskiej piłki. Jest to rekord, który ta drużyna dzieli wraz z reprezentacją Brazylii.

Wyjazdowy strój drużyny od dłuższego już czasu jest biały z czerwonymi, żółtymi, a nawet niebieskimi elementami. Na meczach "w domu", gracze z Półwyspu Iberyjskiego prezentują się w czerwonych koszulkach z szyciem w kolorze żółtym, niebieskich spodenkach oraz niebieskich getrach. Wcześniej skarpety bywały czarne. Na koszulkach widnieje godło oraz logo producenta, czyli firmy Adidas. Producentem w latach 1984-1992 był także Le Coq Sportif, ale w 1992 roku to Adidas przejął pałeczkę na długie lata.

Reprezentacja rozgrywa spotkania na różnych stadionach, w zależności od klasy rywala oraz etapu rozgrywek. Najczęściej są to wielkie obiekty sportowe w Madrycie lub Walencji. Z różnych przyczyn, Barcelona oraz największy stadion w Europie, czyli Camp Nou, są pomijane. Na Camp Nou nie rozegrano meczu reprezentacji od 1984 roku.

Pierwszy skład został zaprezentowany w 1920 roku, choć od 1904 zespół był już członkiem FIFA. Szykowano się na Olimpiadę w Belgii. Mimo młodości i niewielkiego doświadczenia na arenie międzynarodowej Hiszpania zdobyła srebro. Czwarta pozycja w finałach Mistrzostw Świata w 1950 roku pozostawiała niedosyt, który zaspokojono dopiero 14 lat później. Zwycięstwo 2:1 nad ZSRS na stadionie Santiago Bernabeu w Madrycie, dawało pierwsze miejsce w finałach Mistrzostw Europy. Do zwycięstwa prowadzili drużynę Luis Suarez i trener Jose Villalonga.

Fernando Torres zdobył zwycięskiego i jedynego gola w finałowym meczu przeciwko Niemcom w UEFA Euro 2008. Podobnie było dwa lata później, gdy po wyeliminowaniu reprezentacji Niemiec w półfinale, Hiszpania stawiła czoła Holandii. Zdobywcą bramki w doliczonym czasie był Andrés Iniesta i „Czerwoni” po raz pierwszy sięgnęli po tytuł Mistrzów Świata. Druzgocące zwycięstwo przyszło w 2012, kiedy to Włosi przed rozpoczęciem meczu, mogli marzyć jeszcze o tytule. Wynik 4:0 pokazał wyższość Hiszpanów nad ich śródziemnomorskimi kamratami.